Dziesław (Deischlau)

Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP
(nr rej.: A/1014 z 1.06.2007)

   Kościół w Dziesławiu po raz pierwszy został wymieniony w dokumencie z 1376 roku. Gotycka bryła w 1695 roku otrzymała wieżę, a w 1755 zakrystię. W roku kościół 1695 został gruntownie przebudowany w stylu neogotyckim. Ostatni, gruntowny remont miał miejsce w latach 1959-63.
   Kościół jest budynkiem jednonawowym, orientowanym, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Od strony północnej do korpusu nawowego przylega zakrystia, od strony południowej niewielka kruchta. Elewację zachodnią zamyka czworoboczna wieża, która w górnej części przechodzi w ośmiobok, zwieńczony ostrosłupowym hełmem. Korpus nawowy, prezbiterium oraz przybudówki zwieńczone zostały dachami dwuspadowymi. We wnętrzu zachował się barokowy ołtarz z końca XVIII stulecia.

opr. Piotr Bieruta

Pałac
(nr rej.: A/1014 z 1.06.2007)

   Barokowy pałac w Dziesławiu zbudowany został w latach 1730-40 dla Hansa Albrechta von Langenau i jego małżonki Christiny Charlotty z domu Mudrach. Prawdopodobnie powstał na podstawie planów autorstwa Martina Frantza. Architektoniczne modernizacje przeprowadzono w nim po 1856 oraz w 1930 roku. W 1945 roku pałac został zniszczony i od tego czasu popada w ruinę.
   Jest to budowla murowana, założona na planie prostokąta z bocznymi ryzalitami. Posiada dwie kondygnacje i podpiwniczenie. Niegdyś całość wieńczył dach mansardowy z lukarnami. Elewacje opinają pilastry wsparte na wysokim cokole. Na osi fasady znajduje się portal balkonowy, zwieńczony frontonem niegdyś mieszczący kartusz herbowy właścicieli. Wewnątrz zachowała się obszerna sień z fragmentaryczne zachowanym sklepieniem lustrzanym i dwubiegową klatką schodową.
   W pobliżu ruin rezydencji usytuowana została klasycystyczna oranżeria. Jest to budowla czworoboczna, zwieńczona ażurową balustradą. Obiekt jest zrujnowany.

opr. Piotr Bieruta

Park
(nr rej.: 540/L z 19.06.1979)

   Początki parku w Dziesławiu sięgają lat 30-tych XVIII stulecia. Romantyczny charakter założenie zyskało w I połowie XIX wieku.
   Park rozciąga się po południowej stronie pałacu, jego układ jest nieregularny. Całość zamyka trakt spacerowy. Charakterystycznym elementem kompozycyjnym założenia jest rozległa polana widokowa. Polana usytuowana jest bezpośrednio za pałacem, w centrum układu parkowego. Polanę otaczają skupiska drzew, strumień oraz, od strony północnej, ozdobny staw. We wschodniej części założenia znajdują się ruiny budynku klasycystycznej oranżerii. Obecny stan założenia parkowego, pomimo postępującej ruiny pałacu i oranżerii, jest stosunkowo dobry. Czytelne są ścieżki spacerowe, w większości przetrwał historyczny drzewostan. Układ zakłócony został przez niekontrolowany rozrost roślinności. W składzie gatunkowym drzewostanu przeważają dęby szypułkowe, lipy drobnolistne, platany i wiązy.

opr. Piotr Bieruta

Literatura:
Alexander Duncker Die ländlichen Wohnsitze, Schlösser und Residenzen der ritterschaftlichen Grundbesitzer in der preußischen Monarchie… Berlin 1857 - 1883
Henryk Ciesielski, Hanna Wrabec Katalog zabytkowych ogrodów i parków województwa legnickiego, Legnica 1997
Konrad Klose Beiträge zur Geschichte der Stadt Lüben, Lüben 1924
Henryk Rusewicz Świątynie powiatu lubińskiego, Lubin 2006
Henryk Rusewicz Zamki, dwory i pałace powiatu lubińskiego, Lubin 2009
Jerzy Pilch Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa 2005
Zabytki Sztuki w Polsce. Śląsk, (praca zbiorowa pod red. Sławomira Brzezickiego, Christine Nielsen, Grzegorza Grajewskiego, Dietmara Poppa), Warszawa 2006

Wszelkie prawa zastrzeżone. Wykorzystywanie zdjęć, tekstów oraz innych elementów bez zgody Serwisu zabronione.

2010 © Ośrodek Kultury "Wzgórze Zamkowe"